درنظام جمهوری اسلامی انتخابات نماد جمهوریت و اصالت به مردم سالاری دینی است وهرچه از عمر با برکت این نظام می‎گذرد با رویش‌های بی‌بدیل روبه روهستیم.

درواقع در گام دوم انقلاب اسلامی همزمان با رشد و پویایی درعرصه علم وفن آوری، سبک زندگی و… بلوغ و پویایی سیاسی اجتماعی توده‌های مختلف مردم بازتعریف نویی را در نیل رسیدن به تمدن نوین اسلامی برایمان تولید می‌نماید.

انتخابات پیش رو که آخرین انتخابات در قرن حاضر است در بحث ریاست جمهوری بسیار مهم و حیاتی است که تبیین آن دراین‌ مقال نمی‌گنجد اما درمورد انتخابات ششمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا اتفاق بی‌بدیلی رقم خورده که دومین تجربه‌ی خود را به نظاره نشسته است و همانا تشکیل ائتلاف فراگیر نیروهای انقلاب است که علی الرغم ضعف‌ها وکاستی‌ها حرکت رو به جلویی در راستای تبیین امر سیاسی و احیای تحزب و کار تشکیلاتی یکپارچه در جبهه‌ی انقلاب است که پیش بینی می‌شود ضمن گرد آوری اکثریت سلائق مربوط به جریان انقلابی حول یک محور، تشکیل شورایی متخصص و مقتدر باچنین پشتوانه و تکثر، اقدامی مانع‌زدا در پیشگیری از تعدد لیست‌ها و به دنبال آن تشتت آراء است.

متاسفانه با بعضی نگاه‌های تنگ نظرانه که به جای رصد رفتار سیاسی جناح رقیب و پایش نقاط قوت وضعف آنها و تلاش درحفظ وحدت و یک صدایی، مدام به دنبال غلط دیکته گرفتن ازجبهه‌ی خودی و به بهانه دغدغه‌ی مشارکت، فریاد آن رجل‌ها درگوشه و کنار جبهه انقلاب شنیده می‌شود و تنها چیزی که برایشان اصل نیست همان وحدت کلمه ایست که جزء اولین دغدغه‌های معمارکبیر انقلاب اسلامی بوده است.

هرچند ممکن است وجود لیست‌های متعدد موجب افزایش مشارکت شود ولی تضمینی برای پیروزی جریان انقلابی و یک‌دست شدن شورا که محل سیاست‌گذاری وتصمیم‌سازی است و نیاز به ایده‌های همسو در جهت سرعت بخشیدن برای حل مسائل شهری است وجود ندارد.

چرا که تعداد افراد مشترک در لیست‌ها محدود است و از این خلاء راه برای ورود افرادی ازجریان مقابل گشوده می‌شود و صرف نظر از تخصص که ممکن است دارا باشند ولی به لحاظ نگاه فرهنگی واجتماعی بسیاری از تصمیمات که دارای این پیوست‌ها و شاید بهتراست بگوییم الزامات نباشد عملا ابتر خواهد ماند.

فهیمه جعفریان فعال سیاسی